Eerste vrouwelijke SRC-president Wisconsin International University deelt haar reis naar het starten van een NGO

• Bridget Bonnie Agbenyo werd in 2018 de allereerste vrouwelijke voorzitter van de Student Representative Council (SRC) van Wisconsin International University
• Een voortdurend falen van de voormalige SRC-president voor haar om aan de behoeften van studenten te voldoen, motiveerde haar om zich kandidaat te stellen voor het presidentschap en de macht te verwerven om veranderingen door te voeren
• De jonge vrouw startte een NGO genaamd het PEC Project om kinderen persoonlijke, educatieve en loopbaanontwikkeling te bieden nadat ze had gezien in welke slechte omstandigheden de kinderen in haar dorp verkeerden

Bridget heeft altijd een zwak gehad om mensen te helpen wanneer ze maar kon en dit was heel duidelijk voor de mensen om wie ze heen was. Gezien het soort empathie en vriendelijkheid dat ze al op jonge leeftijd bezat, geloofde bijna iedereen met wie ze in contact kwam dat verpleegster worden de beste optie voor haar zou zijn.

De jongedame had veel bewondering voor militairen en dacht bij zichzelf dat werken als verpleegster in het leger een droom zou zijn die uitkomt. In de loop der jaren hebben haar carrière-ambities verschillende wendingen genomen, maar één ding is constant gebleven; haar niet aflatende verlangen om altijd mensen te ontmoeten op hun punten van nood.

Het was dan ook geen verrassing dat Bridget ervoor koos om een ​​niet-gouvernementele organisatie (NGO) op te richten om de minder bedeelden in de samenleving te ondersteunen. In een interview met YEN.com.gh Bridget vertelde over de gebeurtenissen die ertoe leidden dat ze geld gebruikte dat ze had gereserveerd voor een verjaardagsfeestje in Dubai om in plaats daarvan in de behoeften van anderen te voorzien.

Van aspirant militair verpleegkundige tot het nastreven van marketing bij Lister Professional Institute

Bridget begon de middelbare school met de bedoeling om te studeren om militair verpleegster te worden en trad daarom toe tot de cadet van de school. Na een tijdje in de groep te hebben gezeten, realiseerde ze zich echter dat ze, hoezeer ze ook van de cadet hield, zichzelf geen legerofficier zag worden. Ze vond een nieuwe passie, marketing.

'Ik realiseerde me dat ik echt van mijn vrijheid genoot en ik wist dat het leger me die vrijheid misschien niet zou opleveren. Direct na de middelbare school vestigde een vriend van mij mijn aandacht op het feit dat ik een goede marketeer kan zijn, gezien hoe welbespraakt ik ben Ik heb erover nagedacht en ik was er eigenlijk van overtuigd dat ik dat kan nastreven en dat heb ik dus gedaan', vertelde ze YEN.com.gh .

Ze hield van marketing en vond dat dit het beste carrièrepad voor haar was. Ze presteerde er uitstekend in en studeerde cum laude af. Het volgende voor haar was om in het veld te charteren, maar dat kwam tot stilstand toen ze erachter kwam hoe duur het was.

'Het charteren in marketing vergde veel geld en ik kon dat destijds niet betalen, dus helaas moest ik het loslaten. Gelukkig had ik nog steeds mijn unieke stem die ik een paar voice-overs en andere mediapresentaties had gedaan werkt, dus ik overwoog om de journalistiek in te gaan.'

Ze solliciteerde bij het Ghana Institute of Journalism (GIJ) en volgde een korte cursus radio- en televisiepresentatie, wat ze erg leuk vond. Zozeer zelfs dat ze de cursusvertegenwoordiger werd.

De allereerste vrouwelijke SRC-president worden van Wisconsin International University

In een poging om meer kennis op het gebied van journalistiek op te doen en deze fulltime na te streven, solliciteerde Bridget bij de Wisconsin Internationale Universiteit om communicatie te lezen. Tijdens haar studie werd ze verkozen tot plaatsvervangend voorzitter van het entertainmentcomité van de school (entercom) en dat introduceerde haar in de wereld van de campuspolitiek.

'Als voorzitter van entercom kreeg ik verrassend veel mensen die me benaderden met een aantal problemen waarmee studenten worden geconfronteerd die moeten worden aangepakt. Ik speelde mijn rol door ze destijds door te geven aan de SRC-president, maar ik realiseerde me dat alle studenten zorgen werden constant niet geadresseerd en dat stoorde me enorm.'

Bridget, de empathische en bezorgde jongedame die ze van nature is, bedacht de beste manier om ervoor te zorgen dat studentenproblemen worden opgelost en het klikte dat de zekerste manier om dat te bereiken zou zijn als ze aan de macht was. Hiermee wilde ze de volgende SRC-president van de school worden.

'Ik moet zeggen dat veel mensen echt verrast waren toen ze erachter kwamen dat ik formulieren had opgehaald om mee te dingen naar het SRC-voorzitterschap. Dit kwam omdat in de geschiedenis van de school nog nooit een vrouw had gestreden voor de positie, dus velen waren sceptisch. zou winnen.'

Voor Bridget ontmoedigde dat haar helemaal niet. Het was eerder de perfecte gelegenheid om de eerste vrouw te worden die geschiedenis schreef of op zijn minst het langdurige record te breken dat geen enkele dame zelfs nooit formulieren had opgepikt om te strijden voor het presidentschap.

Met veerkracht en hard werken ging ze de strijd aan met haar mannelijke collega's en kwam ze naar voren als de eerste vrouwelijke SRC-president van de school.

'Ik was zo blij en voldaan toen ik won, omdat ik wist dat ik nu in een machtspositie zit waar ik toegang heb tot de financiën en middelen die studentenproblemen kunnen helpen oplossen en werkende systemen op de campus kunnen creëren, en dat is precies wat ik deed. '

Een NGO starten om de minder bevoorrechten in de samenleving te ondersteunen

Een bezoek aan haar moeder in Kajanya, een dorp in het Ada East District van de regio Greater Accra, dagen voor haar 30e verjaardag, had een enorme impact op Bridget. Bij aankomst trof ze kinderen in de schoolgaande leeftijd aan die gewoon aan het spelen waren en verschillende tienermeisjes die geïmpregneerd waren door de mannen in het dorp.

'Ik was enorm verrast door wat ik zag. Het maakte me gewoon verdrietig om al die kinderen met hun hele toekomst voor zich te zien geconfronteerd met zulke barre omstandigheden dat ze op het verkeerde pad van het leven zijn begonnen.'

Trouw aan haar aard werd Bridget erg rusteloos over wat ze had gezien en wist dat er iets moest gebeuren. Voor haar kon haar 30e verjaardag in Dubai wachten.

'Ik had geld gespaard om me te vermaken in Dubai ter ere van mijn dikke 30, maar dat voelde niet goed voor mij wetende wat ik had gezien. Het geld moest beter worden besteed.'

Bridget bedacht de beste manier om zoveel mogelijk mensen te helpen en het idee om een ​​NGO te starten was geboren. Ze noemde het, het PEC-project .

'Het doel van het project was om persoonlijke, educatieve en loopbaanontwikkeling te bieden aan kinderen (zowel mannen als vrouwen) in Junior en Senior High Schools, met de hoop en gebed dat ze goed verzorgd en geïnformeerd zullen zijn voordat ze naar de universiteit gaan.'

Momenteel heeft het PEC-project drie lopende schema's ; voor de 2e cyclus voor middelbare scholieren die zich voorbereiden op de middelbare school; voor tertiair voor middelbare scholieren op weg naar de universiteit en tot slot LCN (Leiderschap, loopbaanontwikkeling en netwerken) voor tertiaire studenten.

'De projecten zijn gestructureerd om studenten in de verschillende stadia voor te lichten over wat ze kunnen verwachten in hun volgende academische fase, of het nu gaat om de verschillende vakken of cursussen en de loopbaanperspectieven voor alle programma's in die fase. Het is de bedoeling om hen een eerlijk idee te geven van waar elk programma voor staat en hen helpen weloverwogen beslissingen te nemen. Na elke trainingssessie worden briefpapier en sanitaire artikelen gedeeld voor de studenten'

Financiering voor de PEC-projecten

Bridgets allereerste financieringsbron was het geld dat ze opzij had gezet voor haar reis naar Dubai, maar naarmate de tijd verstreek, geloofden de mensen om haar heen in de visie en begonnen ze hulp te bieden waar ze konden.

'Mijn vrienden en familie hebben me echt gesteund. Er zijn veel ngo's buiten die er zijn voor alleen hun egoïstische winsten en dus is het erg moeilijk om grotere financiering uit externe bronnen te krijgen. Gelukkig werk ik als digitale marketeer voor een fintech-bedrijf en Ik steun ook met mijn eigen geld'

Voor haar is het doel op lange termijn om The PEC Institute te hebben voor diegenen die geïnteresseerd zijn in technisch en beroepsonderwijs en dat grotere financiering vereist, vandaar de noodzaak om externe ondersteuning te zoeken. Ze roept daarom iedereen op die in welke vorm dan ook kan steunen om aan boord te komen.