Feature:Straatprediking; Zakelijke onderneming of een roeping
Terwijl sommige zakenlieden hun inspiratiebron uit andere dingen halen, worden de meeste straatpastors geïnspireerd door de roeping van God, zo zeggen ze over hun leven. Hoewel ze toegeven dat het moeilijk is om werk te kiezen, worden ze gesterkt als ze het werk van God zien groeien.
Aangezien de meesten van hen hetzelfde antwoord op de vraag gaven; Wat inspireert jou? Als de roep van God. Ze zeiden dat men goddelijk geroepen moet zijn door God voordat hij of zij het beroep van ganser harte kan uitoefenen. “Ik werd geïnspireerd door een droom voorafgaand aan de profetieën van sommige voorgangers, maar ik interpreteerde het verkeerd en verdiepte me in een ander veld, namelijk de media. De zoektocht naar een beter leven met een media-achtergrond werd zinloos totdat ik een andere predikant ontmoette die weer de roeping van God over mijn leven profeteerde. Ik heb daarna niet geaarzeld om het ambt in te gaan”, vertelt een predikant zijn verhaal.
Volgens een evangelist Daniel, een straatpastor in de kring, is er veel stress en ontbering in dit soort bediening dat het soms zelfs moeilijk maakt om voor iemand te zorgen, maar de liefde van God komt altijd tussenbeide. Pastor Duke, een straatpastor bij Kaneshie, legde ook uit dat als iemand dit werk alleen voor zijn eigen egoïstische gewin doet, hij het op een dag zal opgeven als het leven ruw en moeilijk wordt.
Evangelist Daniël zei ook dat hij de roeping voor het eerst in een droom had zien manifesteren en dat de profetie van een Christus-Apostolische Kerk de bevestiging was van zijn profetieën. Alle geïnterviewde predikanten hielden vast aan het feit dat er veel komt kijken voordat de prediking begint, dus bijbelstudie, gebed en vasten voor zalving, genade en kracht om de ongelovige tot inkeer te brengen.
De vraag is: moet je naar een Bijbelschool gaan voordat je Gods woord kunt prediken? Volgens pastoor Duke en evangelist Daniel hebben ze echter niet gezocht naar een theologische opleiding, maar kijken ze op naar God om hen financiële zegeningen te schenken om dat te bereiken, terwijl een goed opgeleide straatpastor een 3-jarige opleiding aan een bijbelschool heeft afgerond (naam onbekend). en toch in augustus afstuderen. Dit heeft hen er niet van weerhouden om dagelijks het evangelie te prediken en zielen te winnen voor Gods koninkrijk. Daarom kwalificeert de Bijbelschool u niet om een prediker te zijn, maar Gods roeping.
Integendeel, een dominee Esther gelooft niet in bijbelse instelling omdat ze denkt dat de meeste leringen daar kanaal zijn. 'Ze interpreteren de Bijbel op basis van hoe ze het begrijpen, wat niet zo zou moeten zijn', herhaalde ze. Pastor Duke voegde er ook aan toe dat mensen naar bijbelscholen gaan omdat ze voorgangers willen worden en op hun beurt vertrouwen die mensen op bepaalde machten of krachten om hun bediening te leiden in plaats van op Gods roeping en zalving als ze onderweg opgestapeld raken.
De meesten van hen wezen erop dat hun financieringsbron de gift is die ze krijgen voor de zaak van de prediking. Volgens evangelist Daniel wordt GH30 cedis elke dag besteed aan het aandrijven van machines en dit wordt verkregen uit de ingezamelde collecte en hetzelfde geld wordt gebruikt om voor hem en zijn collega te zorgen. Pastor Duke onderschreef ook het idee van de offerande ter ondersteuning van zijn onderhoud. Hij legde verder uit dat, hoewel hij minder geld krijgt om voor zijn gezin en zichzelf te zorgen, ze kunnen overleven. Dit komt doordat de Heer die hem geroepen heeft voldoende voor zijn gezin zorgt.
“Het lukt me niet; Ik ben geen manager maar een controleur van dingen. In de menselijke redelijkheid ben ik echter in staat voor mezelf te zorgen dankzij de roeping van de Heer in mijn leven. Aan het eind van de dag kan ik krijgen wat mijn onderhoud kan dekken. Ik heb geen vrouw maar heb een relatie en vertrouw erop dat God mij genade en financiële zegen zal schenken om de nodige rituelen te laten uitvoeren”, aldus een geïnterviewde straatpastor.
Aan de positieve kant zijn instrumenten die door de meeste van deze predikanten worden gebruikt hun eigendom, behalve dat ze betalen voor de plaats voor het bewaren van instrumenten. Een dominee Esther betaalt echter niet voor de plek waar ze haar instrument bewaart, maar deelt het geld dat ze aan het einde van de dag krijgt, liever met haar collega-pastor wiens plek wordt gebruikt. De vraag is: moet dit zo zijn of niet? Een vraag die een subjectief antwoord heeft.
Het werk van God gaat nog steeds door terwijl er meer zielen worden gewonnen voor het koninkrijk van God, zoals deze voorgangers herhaalden. Sommige zielen worden naar hun plaats van aanbidding getrokken volgens de voorkeur van de zielen en anderen worden naar een bijbelgelovige kerk in hun buurt geleid. Een evangelist Daniël heeft bijvoorbeeld 23 zielen van straatprediking naar zijn plaats van aanbidding gelokt; Christus Apostolische Kerk onder andere die volgens hem zijn doorverwezen naar andere Bijbelgetrouwe kerken.
Als dit zo is, waarom steunen de leiders van deze kerken dan niet hun leden die ervoor kiezen hun dienst aan de dingen van God op de harde manier te bewijzen? Een vraag die alleen beantwoord kan worden door de leiding van de verschillende kerken van deze predikanten.
In termen van uitdagingen kan een catalogus van hen worden geïdentificeerd in de mate dat een Pastor Duke zijn ervaring deelt dat hij een keer is geslagen omdat hij predikte tegen tatoeage, maar hij wordt getroost door te citeren 'hij die Gods werk op zich neemt, heeft een nobel werk gedaan' in de Bijbel.
Ze weerlegden ook de bewering dat mensen zeggen dat ze dit platform gebruiken om geld te verdienen en zeggen dat alles wat ze zoeken is om de wil van God te doen.
Hoewel er veel uitdagingen zijn, worden ze inderdaad geïnspireerd door Gods roeping.
Door Miriam Andah & Florence Nzeh